Friedrich Paulus

matej64

Friedrich Wilhelm Ernst Paulus (ur. 23 września 1890 w Breitenau w Hesji, zm. 1 lutego 1957 w Dreźnie) – niemiecki feldmarszałek.

Służbę wojskową rozpoczął w 1909 r., wstępując ochotniczo do 3 badeńskiego pułku piechoty w Rastatt. W 1912 r. ożenił się z Eleną Constancją Rosetti-Solescu pochodzącą z jednego z najznamienitszych rodów rumuńskich. W czasie I wojny światowej służył w Niemieckim Korpusie Alpejskim. Osiągnął stopień kapitana a jego służba miała głównie charakter sztabowy. Walczył m.in. na Bałkanach oraz pod Verdun.

W okresie międzywojennym dowodził jednostką eksperymentalną zajmującą się bronią pancerną. W 1938 r. został szefem sztabu 16 korpusu armijnego generała H. Guderiana. Bezpośrednio przed wybuchem wojny przeszedł na stanowisko szefa sztabu 10 Armii i z nią wziął udział w wojnie przeciwko Polsce. 26 października 1939 r. 10 Armia została przemianowana na 6 Armię Polową. Armią tą Paulus dowodził na froncie wschodnim od 5 stycznia 1942 aż do klęski pod Stalingradem w styczniu 1943. 30 stycznia 1943 został awansowany przez Hitlera do stopnia feldmarszałka (było to posunięcie obliczone na to, że Paulus popełni samobójstwo, ponieważ żaden niemiecki marszałek nie dał się żywcem wziąć do niewoli).

31 stycznia 1943 Paulus poddał się dowódcy 64 Armii – generałowi Szumiłowowi. W marcu tego roku wraz z innymi wyższymi oficerami Wehrmachtu został umieszczony w łagrze Krasnogorodskij Nr 27. Po zamachu na Hitlera w lipcu 1944 przystąpił do antynazistowskiej organizacji – Związku Oficerów Niemieckich. Jeden z jego współpracowników opisał go w następujący sposób "Typowy oficer sztabowy ze starej pruskiej szkoły. Wysoki i zawsze świetnie ubrany, dbający o każdy detal. Skromny, może zbyt skromny, zawsze starający się zachowywać w sposób kurtuazyjny, dobry towarzysz, starający się nikogo nie urazić. Utalentowany, przejawiający zainteresowanie w sprawach wojskowych, skrupulatny. Przejawia zamiłowanie do gier wojennych i do opracowywania planów operacyjnych. W tych kwestiach posiada niewątpliwie dużą wiedzę, rozważa starannie każdą decyzję zanim wyda jakiekolwiek rozkazy". Do Niemiec wrócił z niewoli w 1953 r. Uczestniczył w tworzeniu wojsk Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Po wielomiesięcznej chorobie zmarł w 1957 r. w Dreznie.